SEO

Şimdilerde hepimiz ‘Battlefield geliyor, Call of Duty yeni oyununu açıklamış, aman tanrım Assasins’s Creed’de uçuyoruz’ gibi duyurularla heyecanlanıyoruz. Bütün hayatımız kaliteli oyunlar, milyon dolarlar harcanmış grafikler, hızlı aksiyon sahneleri ile bezenmiş durumda. Hayır, tabii ki bunlar kötü şeyler değiller, aksine hayatımızda olmazlarsa eksiklik bile çekeriz, en başında ben çekerim bir kere. (Metal Gear Solid’siz bir hayat düşünemiyorum!) Ama bazen bu AAA oyunlar sadece ‘sözde’ kalıp aslında geçen seneki sürümün ‘geliştirilmişi’ oluyorlar. İşte bu kalabalık arasında gerçekten sanat diyebileceğimiz oyunlar çıkıyor. Ori and the Blind Forest, böyle bir keşmekeşin içinde ışığını bize ulaştıranlardan.
Sevgidir Bizi İnsan Yapan

Bir platform oyunu Ori and The Blind Forest. İngilizce seslendirmenin olmadığı, kendine ait bir dili olan steril bir sanat-platformu demek daha doğru aslında. Fantastik bir dünyada, fantastik karakterleri olan bir ormandayız. Ormanın kalbinde tüm ormanı aydınlatan, ışık saçan yüce bir ağacın parçası Ori. Minik, hafif maymun hafif fare karşımı, tatlı mı tatlı bir ışık parçası. Daha oyunun başında Snorlex’e çok benzeyen Naru’yla tanışmamızla başlıyor hikaye. Sonra hiç beklemediğimiz, hüzünlü bir girişin ardından Ori ve ışığını kaybetmiş kör ormanımız baş başa kalıyor. Alıyoruz Ori’yi kontrolümüze, başlıyoruz dağı taşı dolaşmaya.

Ori’nin kontrolü çok akıcı, yaptığımız her harekete anında tepki veriyor. Yıllardır platform oyunlarında hep bir şeyler eksik veya fazla gelirdi bana ama Ori de ‘hah istediğim bu işte’ dedim. Bundaki en büyük neden Mario’dan sonra gerçekten zorlanmadan kontrol edebildiğim ama ustalaşması zaman alan karakter kontrolü sanırım. Unutmadan söyleyeyim, tüm oyunu bir oyun koluyla oynadım ve size de bunu tavsiye ederim.



Kontrolden devam edelim, Ori çok şey yapıyor, zıplıyor, çift zıplıyor hatta geliştirme alırsanız üç defa zıplıyor. Yukarı uçmak mı dersiniz, yere hızlıca düşmek mi, ya da duvarlara tırmanmak mı hepsi var oyunda. Diğer platformlardan ayrıldığı bir kontrol mekanizması daha var Ori’nin; düşmanlarını kullanmak. Ori ışık kaynaklarını ve düşmanları kullanarak ani fırlamalar yapabiliyor ve o anlarda oyun yavaş çekime giriyor. Sanırım oyunun kontrol mekanizmasında beni en çok etkileyen özelliği buydu. Biliyorsunuz ki bir platform oyununda en önemli şey kontrol ve bölüm tasarımıdır. İlkinden geçer not aldı Ori.

Bir İnsanı Sevmekle Başlayacak Her Şey

Hazır lafı açılmışken bölüm tasarımlarına da değinelim. Bütün dünyayı dolaşıyoruz desek yeridir! Tüm oyun tek kocaman büyük bir harita ve yükleme ekranı olmaksızın dolaşabiliyoruz. Hem mekanik olarak hem tasarım olarak haritalar gerçekten şahane. Volkanın içinden de kaçıyorsunuz, bir şelalenin ayaklarında da dolaşıyorsunuz. Göklerde de uçuyorsunuz, su altlarına da iniyorsunuz. Dediğim gibi hem sanat olarak hem de oynanış mekaniği olarak tatmin ediyor Ori.




Bu mekanlar böyle yazınca güzel hoş da “Hakikaten güzel mi, bunun grafikleri nasıl Andaç?” diye sorabilirsiniz. Benden alacağınız cevap ise “Güzel de ne kelime mükemmel!” olacaktır emin olun. Oyunu yaparken Unity oyun motorunu kullanmışlar, açık konuşuyorum bizzat ben de kullanıyorum Unity motorunu ve bu adamların 2 boyutta yaptığı işlere oynadıkça hayran kaldım. Sadece çizimler değil animasyonlarda çok güzel. Zaten 60 FPS’de yağ gibi akarken oyun, animasyonlar daha da bir güzel oluyor. İnternette birkaç yerde oyunun kare düşüşleri yaşattığını söylemişler ama bana denk gelmedi. Yine de aklınızda bulunsun eğer Unity tabanlı oyunları laptop’ta oynuyorsanız Windows’un güç seçenekleri ayarından Yüksek Performansı seçin tahmin edemeyeceğiniz bir kare artışı göreceksiniz. Bu da benden kıyak olsun size