|
#1
18.Haziran.2019, 15:29
|
||||
|
||||
Artık Susuyorum
Artık kabuğuma çekiliyorum…
Hayatın keskin yüzünde dans etmelerim bitecek Dudaklarımdan taze şiirler dökülmeyecek belki de Şarkıların sinsi okları kanatmayacak yüreğimi Seni içimde sonsuza dek saklayacağım, İmkansız umutlardan olabildiğince ırak tutarak. Sakın yüreğimdeki sensizliğe dokunma, Kırılganlığımı bileme ne olur. Ben sensizliğin keskinliğinde yaşayacağım, Umutlarımı şarabıma katarak. Bir sonbaharın gün batımında, Turuncu özlemlerin lirik şarkısıydın sen Hiç söylenmeyen, Hiç bestelenmeyen. Mavi dalgaların ak köpüğünde dans eden kısa bir senfoniydin Sadece yalnızlığımda yüreğimi inciten Yalnızlık benim en kalabalık yanımdı aslında Düşlerimde seni konuk etmelerim dışında Hep korku saklamıştım koynumda Haylazlık kokan çocuksu ruhumda Keşke gelmelerin gitmelerin kadar kalabalık olsaydı Bir şekerle avutabilseydin çocuk kalbimi Umutla bakan gözlerimde şimdi yaşlar var Derinlerimde sakladığım hayallerin üşüyor Akşam sahillerinin ıslak kumlarında. Artık susuyorum… Oysa ki söylenecek çok şey vardı Derinliklerimde biriktirdiğim sana dair, Gözlerimdeki ıslak hayallerine dair Kanayan yüreğimle suladığım şiirlerim vardı Artık susuyorum…. Yorgunluğumu bırakıyorum pamuk ellerine Okşadığım saçlarını,öptüğüm ıslak dudaklarımı Bırakıyorum hayallerine Yüreğinden kayıp giderken, Düşlerime değen sevdamı bırakıyorum İz iz yaşayasın diye Artık susuyorum…. Susmak istemesem de susturuluyorum Kırgınım imkansızlıklara Ve susuyorum Konaklamak isterdim yüreğinin irem bahçelerinde Kal demeni isterdim Ama artık susuyorum Ve yüreğime sinmiş gülümsemelerinle avunuyorum 
|
Normal
